یک عمر

 

خیلی از آدمهایی که اتفاقاً آدمهای مُنصف و خوبی هم هستند، فکر می کنند چون که قصد ِ قضاوت ندارند، و چون سعی می کنند "از چشم ِ طرف" به قضایا نگاه کنند، تا درصد ِ خوبی می توانند آن دیگران را درک کنند. 

ولی حقیقت این است که این فرضیه، قضیه شدنی نیست. این "درک" کذایی است. و این واقعیتی نصفه نیمه در تاریکی است که باید "دقیقا" در فلان شرایط خاص قرار بگیرید تا اندکی از حال ِ آن فرد را بفهمید. تا نگویید اگر "من" بودم، چنین می کردم.

چون اشتباه ِ این جمله همینجاست. "تو" او نبوده و نیستی که بخواهی " تو" بگویی که چنان می کردی. حتی اگر دقیقاً در همان شرایط باشی باز هم حقیقتاً حس و منطق ِ آن فرد را نخواهی فهمید.

چرا که او، اوست با دنیای لایتناهی پُشت ِ سرش و مجموعه ی در هم تنیده و عظیم و طولانی از تماااام شرایطی که او از بدو تولد در آنها بوده و روی احساساتش و طرز تفکرش و جهان بینی اش تاثیر گذاشته، تمام اتفاقاتی که زیرمجموعه ای از جهان پیرامون خاص خودش بوده و از سر گذرانده و تمام زندگی هایی که تا به الآن کرده و این؛ چیزی نیست که تو "با حتی قرار گرفتن در صرفاً یک دقیقه ی مشابهش" بتوانی درک کنی.

نه صرفاً فقط تو او را، که او هم تو را نخواهد توانست آنطور که باید و شاید، به معنای دقیق و رقیق کلمه درک کند! 

بی جهت نیست که می گویند علی می گوید، "همه را فهمیدن، همه را بخشیدن است". 

چرا که اگر بتوانی واقعاً "همه را، همه جوره بفهمی، یعنی جواب تمام معادله های بی نهایت مجهوله را خواهی دانست، یعنی تمام شرایط را و تمام پیچیدگی هایی که منجر به یک اتفاق ِ مثلاً به ظاهر بسیار غلط یا عجیب شده؛ خواهی فهمید. فهمی که برای رسیدن به آن باید یک عُمر، "او" را به تنهایی زندگی کنی. یک عُمر لازم است برای فهمیدن ِ یک لحظه ی هر کس!

آن وقت تو باید تمام ِ عُمرها را یک جا در خودت داشته باشی تا بتوانی تمام ِ تَن ها را حقیقتاً بفهمی. اینجاست که این کار، لا اقل"حالا"، و در این دنیا، کار ِ تو نیست. پس دنبال ِ درک کردن آدمها از مثلاً زاویه ی چشم ِ آنها نباش چون نمی شود که نمی شود. فقط سعی کن آنقدر دریا دل باشی که این اصل را ته مغزت مدام یادآوری کنی که چه چیــــــــــزهای بسیار است که "نمی دانی" پس چشم بسته ببخش نه فقط همه را، که از همه مهم تر، خودت را... که خیلی وقت ها ما آدمها بزرگترین مشکلمان این است که خود عظیم و پرفراز و نشبیمان را هم نمی فهمیم و نمی دانیم و ارج نمی نهیم و نهایتاً نمی بخشیم... چه برسد به دیگران را...

 ساعت 10:55 صبح

+نوشته شده در  جمعه یکم تیر ۱۳۹۷ساعت 19:13  توسط الهه  |