آخرین مطالب
امکانات وب
دلم نه برای زندگی تنگه نه برای مُردن. دلی که بالای هزاران پا ارتفاع، روی بند نازکی، بی هیچ حرکت ِ ظاهری، ایستاده!
دلی که برای جزییات و احساسات خنده داری تنگه که به خودی خود، ارزشی شاید نداشته باشن اما در یک مفهوم بزرگتر که جای می گیرن، پر از معنا می شن و پر از نقش و نگار و پیچ و خم و عطر و پر از آوا.
و پر از مفهوم دقیق زندگی!
چه داستانیه داستان بود و نبود، داستان ِ داشتن و نداشتن؟
که حتماً نقیضش باید باشه تا اصلش رو دقیق بفهمی؟ انکار پذیر هم نیست...
بدون تناقض، بدون ِ عکس، لا اقل این مغز زمینی ما از درک خیلی چیزها عاجز است...
.
خالی ام.
نه اون خالی ِ پوچ و سنگین و تاریک و غلیظ سالها پیش.
خالی ام و سبک. مثل ابری بی خاطره از تمام لحظه های قطرگیش. خالی ام و سفید. خالی ام و بی شکل خالی ام و منتظر طوفان. خالی ام و منتظر در دست های هزارشکل تقدیر که حالا به لطف تردید ِ اوست که نا مرئیه و نه تردید من! و گاهی گویی که زندگی میل غلیظی به کِش دادن حالت ِ حال ِ تو داره. تا توی تَوَهٌم ِ تکرار ِ آن حال تا اَبَد به نحوی اسیر شی که به ساختار آدامس وارش خو بگیری. اونقدر که وقتی شرایطتت عوض شه، سرسام بگیری.
خالی ام و به تقدیر ِ مُرددم پوزخند می زنم که گیج شده از این حجم غلیظ ِ تسلیم شدگی. که نمی دونه با این انرژی بی وزن و در عین حال ثقیل از حرکت آتشین درونی و سکوت و رکود بیرونی؛ با چه دستور العملی رفتار کنه...
برچسب : نویسنده : dgoddesseo8 بازدید : 105