میان فصل.

کسی هست انگار که آرامــ آرامــ ، با حجم غلیظ و لاجوردی از هیجانی مستور؛ بی صدا در دلم راه می رود.

به تک تک حفره ها سر می زند تا با نصب چراغ های لیمویی و گلبهی و نارنجی از امید و ایمان و همت؛

تاریکی های دلم را خاموش کند ...